De afgelopen weken heb ik meerdere mensen verteld over wat mijn drijfveren achter Njoi zijn. Ik wil het nu graag met de rest van volleybal Nederland delen.
De belangrijkste reden voor mij dat ik tijd in volleybal steek is dat ik als ex- international iets wil achterlaten voor jonge volleyballers die ook een droom hebben met volleybal zoals ik dat had. Mijn droom was om een topvolleyballer te worden en in het Nederlands team te volleyballen. Met iets achterlaten bedoel ik een organisatie of projecten die op langere termijn niet (volledig) afhankelijk is van mij.
Ik weet nog heel goed dat ik bij Inter Rijswijk in de eredivisie ging spelen (nadat ik bij Perugia in Italië en Maaseik en Antwerpen in België heb gespeeld). Niet meer ambitieus om een doelstelling met het team te behalen, maar wel op zaterdag die wedstrijd willen winnen. Mijn allereerste wedstrijd herinner ik me goed. Het was tegen Taurus in Houten en na de wedstrijd dronken we wat in de kantine. Er zat een jonge speler bij Taurus waar ik wel van onder indruk was dus ik vroeg uit interesse na de wedstrijd wat zijn droom met volleybal was. Zijn antwoord weet ik ook nog heel goed. Dat was: wat ik doe is ook topsport hoor. Ik was even stil van zijn antwoord en ik bedacht me dat hij zich misschien wat aangevallen voelde door de vraag. Ik vertelde hem dat het allemaal prima was, maar hij bleef het herhalen en legde uit waarom dit topsport is. Dit bleef bij mij hangen in de weken erna, want ik vond het niets met Topsport te maken hebben. 2 of 3 keer in de week trainen en daarnaast fulltime werken is voor mij geen topsport, dat is een hobby en helemaal prima!
Het probleem wat ik hiermee had is dat we volgens mij weinig helden meer hadden in het mannen volleybal. Ik kon me nog zo goed herinneren dat ik als 6-jarige jongen in een volle WRZV- hal in Zwolle Joost Kooistra, Henk Hansma en Harry van de Brink zag volleyballen. Ik was geïnspireerd en stelde me voor hoe het zou zijn om voor zo'n volle zaal te volleyballen, later als ik groot was. Daar ontstond mijn interne motivatie om alles uit mezelf te halen en ook ooit voor een volle zaal te volleyballen met zo'n sfeervol publiek. Hoe leuk het potje tussen Taurus en Inter Rijswijk ook was, de jeugd zou hier niet van geïnspireerd raken volgens mij.
Ondertussen groeide het idee om samen met Matt van Wezel een volleybalkamp te organiseren waarbij jonge volleyballers geïnspireerd zouden worden door ex- internationals. In 3 dagen een stel enthousiaste volleyballers vol stoppen met kennis en aanwijzingen die ze niet kunnen verwerken die hopelijk de maanden erna ergens landt. Het mooiste doel nog is als we het zaadje kunnen planten om alles uit zichzelf te halen als volleyballer en als mens. Tijdens deze voorbereiding deelde ik het uit enthousiasme met iedereen die het wilde horen en zo ook bij Aafke Verbrugge. Destijds trainer bij onder andere heren 2 en 3 van Inter Rijswijk en bij haar eigen volleybalschool Pointmaker. Waarschijnlijk herinnert ze het zichzelf niet meer, maar haar antwoord was: ik ga liever een langer traject met iemand aan waarbij ik samen met de sporter zijn/haar ontwikkeling volg en bijstuur. Op dat moment had ik geen tijd en ruimte om er iets mee te doen, maar het zaadje was geplant.
Het jaar erna zou ik naar Nijmegen verhuizen waar ik RTC- trainer zou worden van meiden -16 jaar. Doordat Nevobo, door voor mij onbekende reden, de RTC in Nijmegen liet verdwijnen vroegen veel meiden waar ze extra konden trainen. Ze vonden het spelletje nog zo leuk. Ze hadden de selectie van pre jeugd niet gehaald op Papendal, maar waren niet minder ambitieus. Ik wist dat minder dan 5% die in jeugd-oranje speelde toendertijd de top zou halen. De andere 95% moet dus ergens anders vandaan komen en moeten we wel faciliteren. Dat zijn namelijk de mensen die in de topdivisie en eerste divisie etc terecht komen.
Ik ging aan de slag om te kijken waar ze heen konden, maar er waren weinig mogelijkheden. RTC Weert of Apeldoorn was echt te ver van Nijmegen en voor veel niet passend vanwege de leeftijd. De FAST Academy bestond toen al, maar was voor de meesten ook al echt te ver weg.
Hoe moeilijk is het om het zelf te starten? Zaal huren en ballen regelen en je kan van start. Met 20 enthousiaste jongeren zouden we een jaar later starten bij de Njoi Academy. Gelukkig waren belangrijke partners van ons, Vocasa en Pegasus, al vanaf het begin aan boord. Wel altijd afgestemd dat onafhankelijkheid erg belangrijk was voor dit concept, maar hierover meer in een volgend blog. Het platform was geboren waar we jongeren 30 trainingen per jaar zouden gaan ontwikkelen. De opmerking van Aafke was werkelijkheid geworden. We hadden een platform waar jongeren zich verder konden ontwikkelen en hun dromen kunnen najagen naast de Talent Days waar we jongeren inspireren. Nu trainen bijna 50 kinderen wekelijks bij de Njoi Academy en droom ik alweer verder hoe we het systeem van talentontwikkeling beter kunnen inrichten in (oost) Nederland. Daarover later meer.
Yannick.
